Ο Αυτισμός είναι μία ψυχοπνευματική διαταραχή, επιστημονικά δυσεξήγητη ως προς την αιτιολογία της και εξαιρετικά δύσκολη ως προς την αντιμετώπισή της παγκοσμίως. Είναι μία πάθηση που αναγνωρίστηκε μόνο τα τελευταία 60 χρόνια σαν σύνδρομο. Ο αμερικανός ψυχίατρος Leo Kanner περιέγραψε πρώτος τα συμπτώματα και την ονόμασε Αυτισμό. Παρουσιάζεται συνήθως στα αγόρια, στους πρώτους 30 μήνες της ζωής ενός παιδιού, και διαρκεί όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Μερικά Συμπτώματα του Αυτισμού
- Το άτομο με αυτισμό δυσκολεύεται ή και αρνείται να επικοινωνήσει με το περιβάλλον.
- Αδυνατεί να σκεφτεί λογικά και να κατανοήσει τον κόσμο μέσα στον οποίον ζει.
- Δείχνει να αδιαφορεί για τα μέλη της οικογένειας του και το περιβάλλον του γενικότερα.
- Μπορεί να δυσκολεύεται στη αλληλεπίδραση με τους άλλους και να προτιμά να είναι μόνος/η.
- Μπορεί να επαναλάβει λέξεις, φράσεις, τραγούδια ή μουσική σαν ηχώ.
- Το άτομο με αυτισμό συνήθως είναι υπερκινητικό.
- Κλείνεται στον εαυτό του, δεν επιθυμεί το αγκάλιασμα και οι γονείς αισθάνονται ότι δεν έχουν επαφή με το παιδί τους.
- Περίπου 50% των ατόμων με αυτισμό δεν αναπτύσσουν ομιλία. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην μπορούν να εκφράσουν λεκτικά τις βασικές τους ανάγκες και αυτά που νιώθουν όπως: «διψάω», «πεινάω», «πονάω», κλπ.
- Κάνει στερεότυπες κινήσεις π.χ. χτυπά τα χέρια του, κουνάει ρυθμικά το σώμα του κλπ. Με αυτές καθώς και άλλες κινήσεις που μπορεί να διαρκούν αρκετή ώρα, το άτομο με αυτισμό «βυθίζεται» στο δικό του κόσμο.
- Μπορεί να παρουσιάσει ακατάλληλο γέλιο ή χαχάνισμα.
- Ένας μεγάλος αριθμός ατόμων με αυτισμό δεν αυτοεξυπηρετείται στις βασικές τους ανάγκες όπως σε: φαγητό, τουαλέτα, πλύσιμο, ντύσιμο κλπ.
- Δεν έχει αίσθηση του κινδύνου.
- Μπορεί να εκδηλώσει τάσεις επιθετικότητας ή/και αυτοτραυματισμού.
Ένα άτομο με αυτισμό μπορεί να παρουσιάσει όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά ή ορισμένα από αυτά.
Κατάσταση των Ατόμων με Αυτισμό στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα ζουν περίπου 20.000 άτομα με αυτισμό, που χαρακτηρίζονται από βαριά ή ελαφρότερη συμπτωματολογία. Για αυτά τα άτομα δεν υπάρχει ουσιαστική μέριμνα από τον κρατικό φορέα και το μέγιστο βάρος της φροντίδας τους πέφτει στους ωμούς των γονέων τους. Το αποτέλεσμα είναι ότι το στενό οικογενειακό περιβάλλον των ατόμων με αυτισμό βιώνει μια οδυνηρή πραγματικότητα. Όταν οι γονείς φύγουν από την ζωή ή αδυνατούν να τα φροντίσουν, τα άτομα με αυτισμό καταλήγουν σε ιδρύματα ακατάλληλα για την περίπτωση τους.